جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ ۱۰:۰۲
IOTC
سه شنبه / ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۱ / ۱۹:۲۲
سرویس : عمومی
کد خبر : ۵۰۳۸
گزارشگر : ۲۹
سرویس عمومی

گفت و گو با علیرضا همراهی ، بازنشسته و پیشکسوت شرکت پایانه های نفتی ایران

آنچه پیش روی شماست گفت و گوی کوتاه و صمیمانه با علیرضا همراهی از بازنشستگان شرکت پایانه های نفتی ایران است که در تاریخ ۱۴۰۱/۰۲/۰۱ به مقام شامخ بازنشستگی نائل گردیده که به منظور آشنایی مخاطبان با پیشکسوتان صنعت نفت و بهره مندی از تجربیات آن بزرگواران به همه عزیزان تقدیم می گردد و توجه همکاران ارجمند را به آن جلب می نماییم

گفت و گو با علیرضا همراهی ، بازنشسته و پیشکسوت شرکت پایانه های نفتی ایران
۱- خودتان را معرفی کنید و از رزومه و سوابق استخدامی و شغلی خویش برای ما سخن بگویید ؟

علیرضا همراهی هستم و از تاریخ ۱۳۶۴/۰۹/۰۴ در شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب استخدام و جالب آنکه از همان ابتدای استخدام و پس از انجام مصاحبه جهت شروع بکار به واحد بهره برداری جزیره خارگ که در آن مقطع زیر مجموعه مناطق نفتخیز بود معرفی گردیدم ، اما با توجه به شرایط کشور و دفاع مقدس و نیاز به حضور همه اقشار مردم در جبهه ، امکان شروع بکار در خارگ برایم فراهم نگردید و پس از آن هم با حضور در شرکت بهره برداری نفت و گاز آغاجاری و از سال ۱۳۸۱ نیز به تهران منتقل و در بسیج و هسته گزینش وزارت نفت ادامه خدمت و نهایتا تقدیر بر این شد که بر حسب ضرورت کاری در سال ۱۳۹۱ به شرکت پایانه های نفتی ایران و منابع انسانی و واحد آمار سوابق ، انتقال و ادامه خدمت خویش را تا پایان دوران کاری ام در جمع همکاران ارجمند و دوست داشتنی این شرکت حضور داشته باشم و نهایتا پس از ۳۷ سال سابقه به مقام بازنشستگی نائل گردیدم .  

علیرضا همراهی

 
۲- چه شد که در شرکت پایانه ها مشغول شدید؟ بیشترین رضایتمندی شما از کدام عملکرد شرکت در طول خدمت بوده و کمترین رضایتمندی در کدام یک از عملکردهای کلی شرکت حاصل گردیده است؟
در خصوص چگونگی حضورم در پاسخ سوال اول توضیح دادم ولیکن بیشترین رضایت بنده زمانی به دست می آمد که می دیدم یادگاران واقعی و با صداقت و شایسته دوران دفاع مقدس و ایثارگران و خانواده محترم شهدا مورد توجه قرار می گیرند و یا به آنها مسئولیت های ارزشمندی واگذار می گردید و کمترین آن زمانی رقم می خورد که شاهد بی مهری سیستم با این یادگاران دوران خون و شهادت بودم و از این بابت بسیار دل شکسته می شدم .
 
۳- حال که از این شرکت می روید چه دغدغه ذهنی دارید که حل آن تا آخرین روزهای خدمتتان به عنوان یک آرزو در ذهن تان به یادگار مانده است ؟
بیشترین دغدغه اینجانب دوری پرسنل اقماری از کانون گرم خانواده محترم می باشد که این امر موجب وارد شدن آسیب های فراوان و گاها غیر قابل جبران به اعضای خانواده ها می گردد. انتظار دارم تلاش شود یک برنامه مدون و جامع حمایتی به منظور کاهش و کمرنگ کردن این مشکل پیش بینی و اجرا گردد.
 
۴- به چه اندازه از ایفای نقش خود در شرکت رضایت دارید و حضور شما در طول خدمت به چه میزان با توانمندی ، دانش و علائق تان مرتبط بوده است ؟ آیا توانستید استعداد خود را در صنعت نفت کشف ، پرورش و در عمل از آن برای توسعه خود و سازمان استفاده کنید ؟
از آنجا که تمامی سعی بنده در طول خدمت کسب رضایت پروردگار متعال و سپس خدمت به همکاران عزیز بوده است ، لذا همین تفکر موجب شد که در همه امور محوله با علاقمندی کار کنم و از تمامی استعداد ، تجارب و توانمندی خود نهایت بهره را ببرم و امیدوارم که توانسته باشم در نهایت صداقت و امانتداری در مسیر توسعه سازمان و شرکت ام حرکت کرده باشم .
 
۵- بهترین (شیرین ترین) و بدترین (تلخ ترین) خاطره ای که از دوران خدمت ملکه ذهن شما می باشد و با این خاطرات این شرکت را ترک می فرمایید ، را با ما در میان بگذارید؟
شیرین ترین خاطره در واحد بهره برداری شماره ۳ منطقه آغاجاری برایم اتفاق افتاد و در زمستان جهت عملیات چاه نفت به همراه یکی از همکاران اعزام شدم . بعضی از چاه های نفتی بدلیل افت فشار گاز نیاز به تزریق گاز می باشد ، قطعه ای بنام « چوک » وجود دارد که بدلیل نصب در هوای آزاد و سرما معمولا دچار یخ زدگی می گردد و از تزریق گاز به درون چاه جلوگیری و عملیات تولید نفت صورت نمی پذیرد . اینجانب به ذهنم خطور کرد که اگر چوک در یک لوله دو جداره قرار گیرد و از نفت درون چاه که گرم میباشد در جداره لوله جریان پیدا کند ، از یخ زدگی آن جلوگیری می شود. همکارم نظر اینجانب را پذیرفت و نسبت به ساخت ماکت آن اقدام نمود و پس از تایید مسئولین به صورت آزمایشی در یکی از چاه ها استفاده که نتیجه مثبت شد و بدینوسیله از یخ زدگی چوک جلوگیری و این طرح تا کنون بر روی تمامی چاه های مناطق نفت خیز نصب شده است .
و تلخ ترین دوره کاری من نیز دوران جنگ می باشد که توسط دشمن بعثی مناطق عملیاتی بمباران و همکاران به شهادت می رسیدند که خاطرات و صحنه های تلخی در ذهنم باقی مانده است .
 
۶- اگر بخواهید بهترین ، کامل ترین و جامع ترین پیشنهاد خود را مبتنی بر تجربیات چندین ساله خویش به عنوان رهنمود و چراغ راه در اختیار ما بگذارید ، چه می باشد ؟
به نظر این حقیر تشکیل کانونی به عنوان « کانون صیانت از خانواده های اقماری » در سطح تمامی شرکت هایی که نیروهایشان بدین شکل ارائه خدمت می نمایند و یا در سطح وزارت نفت ، امری ضروری و حیاتی است .کانونی که شامل یک نماینده از هیئت مدیره ، بهبود روابط کار و مددکار اجتماعی ، روابط عمومی و ... تشکیل شود و کلیه نیروها و خانواده های آنان ساکن در کلیه استان های کشور را تحت پوشش بگیرد و در هنگام بروز مشکلاتی همچون موارد پیرامون تحصیلات فرزندان ، اختلافات بین خانواده ها ، بیماری ها ، ارائه مشاوره های خانوادگی و تحصیلی و غیره یاری رسان آنان باشند و از این طریق آرامش را به این خانواده ها که نیمی از سال سرپرست خانواده در کنارشان نمی باشد ، هدیه دهند و ضمن قوام بخشیدن به زندگی آنان ، بار مشکلات را از دوش همسران این دسته از شاغلین بردارند . بدین طریق کارکنان نیز با اطمینان بیشتر و آرامش بهتر در مجموعه کاری خویش موثر واقع می گردند و پس از پایان دوره کاری خویش نیز با نشاط و روحیه مناسبی در کنار خانواده حضور می یابند.
(سه شنبه ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۱) ۱۹:۲۲
ایمیل را وارد کنید
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید