جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ ۰۵:۵۰
IOTC
سه شنبه / ۱۵ دی ۱۳۹۴ / ۱۲:۰۳
سرویس : عمومی
کد خبر : ۱۲۰۹
گزارشگر : ۲
سرویس عمومی

بانکرینگ، صنعت مغفول کشور

صنعت بانکرینگ یکی از مشاغل پر رونق این روزهای دنیا به شمار می رود، به طوری که بسیاری از شرکت های خرده فروشی سوخت و انرژی به صورت روز افزون به این صنعت روی می آورند.در ایران نیز بانکرینگ از دیر باز انجام می شده است؛ به طوری که نفتکش هایی که وارد اسکله های جزیره خارگ می شدند، علاوه بر دریافت نفت خام، بانکر یا سوخت خود را نیز تأمین می کردند.

بانکرینگ، صنعت مغفول کشور

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شرکت پایانه های نفتی ایران، با توجه به رشد روز افزون بازار بانکرینگ و همچنین تکنولوژی های سوخت رسانی و نیز استاندارد های محیط زیست، نیاز به توسعه و بهبود و به روز رسانی این صنعت در کشور هر روز افزایش می یابد.

سودآوری این صنعت به قدری چشم گیر است که بسیاری از شرکت های بین المللی با سرمایه گذاری کلان، با خرید سوخت از کشورهای تولید کننده به ویژه ایران، آن را به صورت خرد در اختیار بازار مصرف قرار می دهند.

بنابراین الزام توسعه و بهبود این صنعت بر کسی پوشیده نیست؛ در همین راستا پای صحبت های سید ابراهیم حسینی نشستیم، محققی که به طور اختصاصی به توسعه صنعت بانکرینگ در پایانه نفتی خارگ پرداخته است.

در مورد اهمیت صنعت بانکرینگ دنیا توضیح دهید.
ابتدا باید توضیح دهم که بانکرینگ تا چند سال گذشته اصلا صنعت به شمار نمی رفت و سوخت رسانی به کشتی ها یک فعالیت پیش و پا افتاده بود، اما با توسعه صنایع دریایی، جابجایی های گسترده از مسیر دریا، توسعه نفتکش ها و جابجایی انرژی در آب های آزاد نیاز به سوخت رسانی روز به روز گسترده تر شد.
علاوه بر این بانکرینگ دیگر صرف سوخت رسانی به شمار نمی رود، بلکه در پایانه های شاخص دنیا، علاوه بر سوخت رسانی به کشتی ها، ابزار و قطعات، خدمات تعویض خدمه، تأمین آب تازه، خار و بار و خیلی خدمات دیگر ارائه می شود که به نحوی سرمایه عظیمی به شمار می رود.
در حال حاضر تمام دنیا بر این سیاست تأکید دارد که از خام فروشی جلوگیری شود و فرآورده فروشی و ارزش افزوده در راس قرار گیرد. اما اکنون سیاست جدیدی باید مد نظر قرار گیرد و آن پرهیز از عمده فروشی است و اینجا است که اهمیت بانکرینگ مطرح می شود.

بانکر چه مصارفی دارد و به طور متوسط چقدر مورد استفاده قرار می گیرد؟
بانکر یا فیول یا همان نفت کوره در نیروگاه های تولید برق، در نفتکش ها و همچنین کشتی های تجاری مورد استفاده قرار می گیرد. در حال حاضر هر کشتی یا نفتکش به طور متوسط  روزانه 100 تن سوخت مصرف می کند و با توجه به قیمت 100 تا 300 دلاری هر تن نفت کوره، می توان به سود این سوخت پی برد.
نفتکش ها بر اساس اندازه روزی 20 تا 100 تن مصرف سوخت دارند و با توجه به فواصل انتقال نفت اگر یک سفر رفت و برگشت را در نظر بگیریم، 4000 تن سوخت لازم می شود.

آیا ایران به ویژه جزیره خارگ بستر مناسب بانکرینگ را دارد و آیا تعداد کشتی های عبوری صرفه اقتصادی برای توسعه بانکرینگ دارد؟
باید توجه داشت جزیره خارگ بستر مناسب برای بانکرینگ را دارد، چرا که ارتفاع جزیره انتقال راحت سوخت به کشتی ها را ممکن می سازد و همچنین در مسیر بسیاری از کشتی های عبوری قرار دارد و علاوه بر آن خود پایانه نفتی خارگ یکی از بزرگ ترین پایانه های نفتی دنیا به شمار می رود.
در حال حاضر سالانه 700 تا 800 کشتی وارد جزیره خارگ می شوند و تعدادی هم به صورت عبوری از این منطقه عبور می کند.
جدای از این مسائل، پالایشگاه های ما در حال حاضر 30 درصد از فرآورده هایشان، نفت کوره است و این میزان نفت کوره به صورت عمده و با قیمت بسیار نازل فروخته می شود یا به مصرف نیروگاه ها می رسد.
اگر بانکرینگ توسعه پیدا کند می توان از این فرصت ها استفاده کرد و به جای نفت کوره از گاز طبیعی در داخل استفاده کرد و نفت کوره را به صورت خرد با سود بسیار بالا به صورت بانکر عرضه کرد.
ضمن اینکه نفت کوره ای که ما تولید می کنیم آنقدر مرغوب است که پس از فروش به مشتریان، دوباره مورد پالایش قرار می گیرد و 30 درصد مشتقات از آن جدا می شود و این مشتقات به صورت مجزا فروخته می شود.
علاوه بر این مسائل، بسیاری از کشتی هایی که برای دریافت نفت خام و فرآورده های نفتی به ایران می آیند، مجبورند برای استفاده از خدمات بانکرینگ 40 مایل مسیر خود را دور کنند و به امارات بروند، که 40 مایل در واقع برابر با یک روز حرکت کشتی یا 100 هزار دلار هزینه اجاره کشتی است.
این بدان معنا است که توسعه این صنعت نیاز به بازاریابی و ترغیب مشتریان ندارد، بلکه صرف توسعه، آنچنان برای مشتریان جذاب است که می تواند منافع فروشنده و خریدار را به دنبال داشته باشد.
همچنین موقعیت جزیره خارگ به گونه ای است که اسکله های شرقی، غربی اجازه لنگر اندازی کشتی ها را در هر شرایط آب و هوایی می دهد و نیز صخره ای بودن جزیره نیاز به لایروبی دائم را از بین می برد و ارتفاع آن انتقال نفت و سوخت را به کشتی ها به راحتی بدون هیچ پمپی ممکن می سازد.

آیا در بنادر دیگر دنیا هم در زمینه بانکرینگ فعالیت می کنند؟
در حال حاضر 10 بندر مهم دنیا در زمینه بانکرینگ فعالیت جدی دارند، مقام اول متعلق به کشور سنگاپور، مقام دوم متعلق به بندر فوجیره امارات و مقام سوم متعلق به بندر روتردام هلند است که البته باید با ابراز تأسف اعلام کنیم که بیشتر نفت کوره این پایانه ها از ایران تأمین می شود.
البته این تأسف جای خوشحالی دارد، چرا که اگر بسترسازی در حاشیه خلیج فارس ایجاد شود، می توان از این سرمایه بهره مند شد.
در این بنادر، علاوه بر سوخت رسانی، هتل داری، شرکت های تأمین خار و بار، خدمات مسافرتی و بسیاری مشاغل دیگر نیز رونق گرفته اند که می توان از این مزایا نیز در داخل کشور بهره مند شد.

تا کنون چه اقداماتی در حوزه بانکرینگ در ایران انجام شده است؟
در حال حاضر پروژه های بسیاری در خارگ تعریف شده تا نفت کوره به شدت بیشتر و با سرعت بیشتر تحویل کشتی ها شود. به عنوان مثال خارگ بوستر پمپ های تعبیه کرده است که تخلیه نفت کوره ای که از ماهشهر و لاوان توسط کشتی به مخازن جزیره حمل می شود، سریع تر انجام شود.
یا سیستم های هیتینگ و کتینگ تعبیه شده در خارگ با گرم کردن سوخت آن را زودتر به کشتی ها انتقال می دهد؛ اما نباید فقط به خارگ بسنده کنیم، بلکه همه 3 هزار کیلومتر سواحل خدا دادی و تماس آن با آب های بین المللی را در نظر بگیریم و به فکر توسعه این صنعت باشیم، چرا که این صنعت می تواند به ارتقا جایگاه سیاسی و اقتصادی کشور بی انجامد و منبع اشتغال زایی و درآمد زایی باشد.
در حال حاضر بخش خصوصی عملیات بانکرینگ را به صورت جزئی در آب های خلیج فارس انجام می دهد، اما همیشه با دشواریی هایی از جمله بروکراسی های داخل کشور مواجه است.
در پایان به عنوان یک محقق چه اقداماتی را برای اجرایی شدن این پروژه لازم می دانید؟
باید در نظر داشت که این یک پروژه ملی است و همه باید به آن توجه ویژه داشته باشند. برای اجرایی شدن این پروژه همکاری سه وزارت اقتصاد و دارایی در مبحث گمرک، وزارت راه و ترابری در مبحث تشریفات دریایی و عوارض بندری و وزارت نفت برای سوخت رسانی لازم و ضروری است  و علاوه بر آن استفاده از تجارب شرکت های خارجی برای راه اندازی و اجرای اولیه پروژه اجتناب ناپذیر است.
البته باید در نظر داشت که نفت کوره ما استاندارد لازم برای سوخت بین المللی شدن را ندارد، چرا که بر اساس استانداردهای جهانی نفت کوره ای که بیش از یک درصد سولفور داشته باشید، نمی تواند مورد استفاده قرار بگیرد وحتی کشتی های ایرانی زمانی که وارد آب های بین المللی می شوند، باید از سوخت استاندارد دیگر کشورها استفاده کنند؛ بنابراین برای توسعه این صنعت به فکر بهبود نفت کوره تولید در پالایشگاه های کشور باشیم.

 

(سه شنبه ۱۵ دی ۱۳۹۴) ۱۲:۰۳
ایمیل را وارد کنید
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید